beklentisiz ceviz

içine düşmüş olduğum çukura karşı kayıtsızlığımı anlayan olsa şaşardım zaten. sebep sonuçlarda sadece tümceler değil yaşantılar da kuruluyor, kurgulanıyor zaten. sıçan kurgulara bir bedel ödenmesi gerektiğinde adres benim sessizliğim oluyor, sessizliğim anlatmıyor, anlatamıyor, her ne kadar böyle bir ödevi olmasa da bitkinlikten ancak bu kadar doğabilen morfoz, bu kimsenin umurunda değil, insanlar beklentileri ile yaşıyor, yaratım beceriksizliklerinden birilerini sorumlu tutmayı öğretiyor bu hayat-sistem onlara, anlıyorum, anladığımı bulunduğum yerden ve oranın diliyle anlatmaya çalışıyorum, zor tabi böylesine bir kapanda göz açmak, açılamıyorlar yeni dünyalara, anlamıyor, anlayamıyorlar, kendi kabuklarından başka rüyalar ayıklayamıyorlar, ve başlıyor efendim saldırı, inkar, küfür..

kavramlar yeterince oturmamış insancıkların zihinlerinde efendim, demini almamış pilav üstüne baklava turşusu kurmakla pek bir meşguller, sıkıntılarının kendi beceriksizliklerinden doğduğu anı hafızalardan silip yeni ufuklara yelken açmakla meşguller donları bok dolu, sosyal maymun olmak hülyası ile arasıra başı dönen bendeniz de katılıyor bu süreçlere kimi zaman, indirgedikce indirgiyor his ve düşüncelerini bu hayvan, ama yine de yaranamıyor, çünkü unutmuş bulunuyor böyle zamanlarda, geçirmiş olduğu evrimi, ne bileyim mutsuz oluyor, umutsuzluğa sürükleniyor, bu kavramlara artık ne kadar da yabancı olduğunu unutarak, şevkat bulamacında ben de kaynarım arada embesil fikri içinde kendini yeniden tarif etmeye çalışıp da beceremiyor bendeniz, çirkin ile çirkin, aptal ile aptal, tıkanmışla küvetteki kıllardan biri olma saçmalığı içinde , çıkmazlarda buluyor kendini, vakit kaybediyor morfoz, bilerek buzun üstündeki sabunu elle almaya çalışmanın anlamsız bir girişim olduğunu, yorarak kendini çıkmaz leke hakkında kafa yorarak..

komik ama gerçek..