Wednesday, December 27, 2006

dexter

içime doluyorsun dudaklarımdan ve parmak uçlarımdan
tarlalarda yuvarlanıyorum ağzımda cigaram
bir ağacın tepesinden ormanı seyrediyorum gecenin zifiri karanlığında
ayın aydınlattığı patikalarda yürüyorum
hüznüme dokunamazlar
korkmuyorum
orman sessiz ve soğuk ve çok karanlık ve kırılgan damlalar havada asılı
kalbindeki hayatı hissediyorum
hep mi yalnızdım diye bir soru geliyor aklıma
hayır uzaklarda bir yerlerde anılarım var güneşli bir vadide
katrandan yoğun siyahdan kara bir illet yumuşaklık var avuçlarımda
bu gecede bile yakamoz gibi parlıyor ellerim
ben neyim?
söylesene bana gece ..

1 Comments:

Blogger aklakara said...

hala korkmuyorum

10:41 PM  

Post a Comment

<< Home