garip

elinden düşen bardağı seyrediyor ağır ağır
etkileşimler içinde kaybolan bir beş yıl var yakasını bırakmayan
aklının bir köşesinde hapis duyguları
günden güne zayıflıyor şişe tutan parmakları
umudu gevşetiyor dudaklarını kırlara attığında kendini
üşümesini duyumsarken farklı bir haz dünyasında buluyor titreyen bacaklarını
aklından kopup giden onca şeyin bir hatırı kalmamış
hüznün verdiği tükenişte yıkıyor sabahlarını
yalnız hisediyor.