lal peygamber

bitkiler sadece diken açar olmuş
çiçeksiz dar tedirgin patikalardan ibaret hayat
ağlayan çocuk boş bir imge kitlelerin rüyasız gecelerinde
güzellik umudu maskara olmuş
ve yürüyor bunların arasında yanarak

kim olduğunu söyleyesi bile kalmamış
sesi tükenmiş, cılızlaşmış
öngörülebilir olması bütün bunların, rahatlatmıyor vicdanını
ve ağlıyor gözlerinde cam kırıkları

çok derinlerde bir yerlerde
kavrıyor adlandırılamazın kaybını
adına masumiyet diyesi bile gelmiyor
kendine yabancı
göklere bakıyor
bakıyor
bakıyor
ve bakıyor unutarak..