zamansız ağıt

yeni bir zamana uyandığımda parkta oturduğum tahta bankta
bir güvercin topluluğu havalanacak, kanat çırpışlarını dinleyeceğim
olup bitenden sorumlu birini aramaktan vazgeçeceğim belki
emekli iki arkadaş komşumdan biri bana bakacak varlığımdan rahatsız
merdivenlerden inenlerin gölgelerinin tenime temasını duyumsamaya çalışacağım
bu çöküşte kalbimdeki yerini korumaya çalışmakla yoracağım kafamı biraz
güneş yükselecek en tepeye, gölgesi az tadı ekşi saatler gelecek
tatsız tuzsuz takıntılarımdan birkaçı giriverir belki koynuna günümün
tedbirli davranıp sıkıntıya karşı, yürüyüşe çıkacağım mutsuz yüzler sokaklarında
yenik düştüğümde ısrar eden öğle saatlerine, oturup birşeyler yiyerek kurtulmaya çalışacağım belki
eve dönmek bir uzak ihtiyaç olacak
vazgeçeceğim seni düşünmenin kolaylaştırmasından şu bitip bitip de başlamaktan bıkmayan günleri
özgürlükler isteyecek burnum, kulaklarım, gözlerim ve ağzım
arayıp da haberdar etmek isteyecek ama başaramayacağım
belki boynu bükük bineceğim o otobüse
..