unutma istencinde kendiyle karşılaşma...

daha basit bir form oluyor genelde karşıma çıkan yitişin yumuşak kollarına bırakırken kendimi şöyle usulca, genellikle alkol asistanlığında..

sosyal birşey, sevimli, çenesi düşük, acelesi var, anlatmak istiyor sürekli, kendinden bahsetmek, birileri tarafından dinleniyor olmak pek tabi bu sırada, ama yalnız olsa da vazgeçmiyor, vazgeçemiyor, dile gelmesi zorunlu olan karşısında güçsüz-çaresiz kalmış belli, çırpınıyor..

saldırgan bir megaloman, itici, içedönük, konuştuğunda ağzından zehir damlayan, nefret dolu bakışlar, küstah kahkahalar, veremediği hesapları diğerlerinin omuzlarına yıkmakta kararlı, üzülsünler istiyor, beter olsunlar, ondan bile beter ki o kendini sadizmin engin dipsizliğinde yeniden tanımlasın; bir iblistanrı olarak..

üretken karşılaşmalara dönüşmüyor, dönüşemiyor bir türlü..

halen hesaplar var verilmesi gereken sizlerinde anlamış olduğunuz üzere, komik değil mi?

en azından bana komik geliyor bazıları..

bazıları içimi bulandırıyor..

içim kararıyor..

işte bu yüzden 3 haftadır içmiyordum. bugün içmeye karar verdim. şu an ilk biramı içiyorum. sanırım 6-7 tane daha içeceğim. yine kayda değer hiçbir bok olmayacak. belki buraya saçmalarım işte biraz, o kadar..

şerefe!!!