kertenkele

o kimsenin haberi olmasın istiyor
gezsin çiğ damlalarının nemlendirdiği yapraklarda
derinliğinde kokular cennetinin
melekler kadar hafif
çağlayan nehirler kadar canlı

güneşin araladığı çimler diyarında
toprak kokusunda
günün misafirlerinin kıpırdanmasında
karnından gelen nağmelerin nazlanmasında
gezsin

yaklaşsın şu bacası tüten kulübeye
yemek sofrasında al yanak ailesi
günün ilk yemeklerinde hep coşkulu, gürültücü olurlar
hem onlar görmeden kargaşada onu
görüverir o şarkıkızı
ayrılmaz hiç etrafından
bekler ortalık sakinleştiğinde rüyalar söylemesini
düşünmekten vazgeçemediği
kalbini pamuk ellerini buz yapan
adımların göklere doğru atılabildiği
formların celladı rüyalar

ufacık evinde bir sonraki günün hayalinde saydamlaşan geceler
sofrasının üzerindeki kırıntıların yumuşak dansı
soğumuş yatağına uzanışlarda huzurlu bir irkiliş
kimse duymasın, kimse bilmesin ...