beş numero

hiç şüphesiz bu düpedümdüz kaçmak
tekerlek çeviren çocuk bile ağzı açık şaşkın
ne kadar hızlı koşsan da atlamadan o duvarı
bu duyarsızlıktan çıkamazsın

görüyorsun elleri dolu
bırak da ne alacaksa alsın birikmiş yalnızlıklarıyla
o bunu birşey sanıyor
sevmiyorum deyince öleceksin kristal tarlalarda
çözülmeyecek buzdan heykelin uzun bir süre biliyor
rahatlar sanıyor seni unutunca
bırak ne satacaksa satsın
o sen bilmiyorsun sanıyor
bırak bilmesin

bu akşam kimse evine yalnız gitmesin
parklarda koyalım yeni bebek dünyamızın adını
geceleri yalnız pencerede ayı seyredişini düşlüyorum
güleyim gelisor

gel de güleyim !