dört numero

aklının tadı ekşi acı bir burukluk parmak uçlarımda
saçların örmüş bu cangılı
tadını çıkartmalardan örtük gece yarınlarına koşmaktayım
bir sis çaldı gözlerinin ferini bende
sağ sol karıştıran ayaklarıma ne mümkün söz dinletmek
her ekmek alış para verişlerde yıpranışı çocuk yalnızlığın
hatırlatan
dudaklarımın arasından çıkan da kuşatan zamanı duman
bilirsin sevilemezdin
saatler dörtbuçuk dörtbuçuk
hiç umursamaz yalanlar sıralıyor sana karşına oturmuş da
denizin soluğu da sarmalamasa hani şu an hüznünü
dayanmak ne mümkün hayata
ellerinsiz tenim söz dinler mi
dinler de keser mi ağlamayı
delik ceplerinde kaybettiği gençliğini arayan alkolik geçiyor sokaktan bak !
zamanın sözlerine kanan yaşlı çocuk ağlıyor balkonun köşesinde
korktuğun dehlizler kaderin oldu
bak !