iteklenmelerde...

gerçek anlamda çaresizliğin ne demek olduğunu biliyorum. birisi tarafından sevilmeden körkütük sevmek ne demek biliyorum. asla beklenilmediğini bilmek ama yine de bekleyen birilerinin olmasını istemek ne demek biliyorum. ona onu anladığını anlatarak bakıp da psikopat zannedilmek ne demek biliyorum. çok sevilir gibi görünüp de hiç sevilmemek nedir biliyorum. bütün bunların hiçbir anlamı olmadığını biliyorum. anlamın gerçeklikten uzak bir kavram olduğunu biliyorum. özgürlüğün çok öncelerde kirletildiğini, sevmenin paylaşılmaz olduğunu bir zamanlar, biliyorum. şimdi ise gerçeklik ötesinde uydurmaca bir dünyada yaşadığımızı biliyorum. bu bir fantezi biliyorum. bu kabusun biteceği gün diye bir hayal besliyorum içimde, gerçekleşmeyeceğini biliyorum.

aldırmazlıkla tüketiyorum. hiçbir değer tanımamışcasına unutuyorum. çoğu gün dışarı çıkmadan önce ne giymiş olduğumu fark bile etmiyorum. para cebimde kirliymişim hissi veriyor harcamadan duramıyorum. ne kadar da çok sigara içmiş olduğuma bir türlü önem veremiyorum. bir yan odadaki yatağıma uzanasım gelmiyor, uykularımla artık avunamıyorum. benle ilgili herhangi bir şeyin herhangi birinin kötü hissetmesine neden olabilecek olması ihtimali beni hasta ediyor, hertürlü diyalogdan kaçıyorum. kendimi iyi hissetmiyorum cümlesi midemi bulandırıyor son zamanlar, yalan söyleyecek gücü olmayan kırmızı kukuletalı cüceyi oynuyorum. dişilerin dişiliğini fazlasıyla sahte buluyorum çoğu, komedi üstadı olarak geziyorum orada burada.

gerçek bulduğum yalan çıkıyor. dayanmak istediğim duvarlar rüzgarda ufalanıyor. benden sevilene rüzgarlar. insanları koşuştururken seyrediyorum, oraya buraya. marketin kasasında çalışan kızlardan birinin ciddiyetine hayran kalıyorum. böyle bir duygu durumunun halen var olabilmesi beni alt-üst ediyor adeta. odaya kapanmakta buluyorum daha önceden bulmuş olduğumu.

bu aralar böyle...