saadet şiiri

vagonun kapısını sisli göle açıyor
atıyor kendini çocuk hayallerin kollarına
bir tabloda esir kalmaktan korkuyor en çok
canını acıtmaz kolay gelen sevdalarda
gelme mutluluk gelme
yüzünde bu gülümseme

kahkahalar eyliyor gönlündeki kırları
eteğini havalandıran kuşlar böcekler coşkusu
dondurmanın temasında o kor ateş diline
en hafifinden bir bulut üstünde
en içlisinden türküler ağlar
üstüne kapanmayın dağlar
sizin işiniz benimle

ayacıklarının değdiği bereketli topraklarda
her türlüsünden ufacık şirin umutcuklar doğmaktalar
sesinden yayılan çiçek büyü ile
aklımı fikrimi almalar gözgöze geldiğimizde "aklının odalarında"
her nerden bulup da o kadar enerjiyi içimin dehlizlerinden
yaşayabilmem şu güzelliği var ya!
dokunulmaz..

kuş sürüleri baharımıza kaçmaktalar